Circus artiest doet de Salto, maar niet mortale

Het waren drukke tijden voor D-day. Een tweetal weken voor mijn vertrek kwam er een vriendelijke meneer aan de deur bellen, neen, het was niet de belastingsontvanger. Seva had een papiertje meegekregen van een nóg vriendelijkere meneer met de vraag of ik tijdens mijn afwezigheid zijn gezin wou huisvestigen, en dit voor enkele overbruggingsmaanden. Gezien ik graag opbied in vriendelijkheid kon ik zeker niet weigeren. Dit betekende wel alle hens aan dek én een tandje bijsteken. Dat laatste was geen probleem want Jos de tandarts had me er net twee nieuwe prothese tanden bij geplaatst.

Maaien, snoeien, schuren, kuisen, opruimen, dweilen, herstellen... opzij opzij, maak plaats,  maak plaats. De alternatieve training op wat komen zou. Vele spullen moesten naar hogere regionen verhuisd worden. En laat dit nu net de stok in mijn wiel geweest zijn die mijn uitgestippelde planning in de war stuurde. De zoldertrap is niet meteen één van de stabielste, en ook ik niet, in combinatie van beide factoren maakte dat ik in een achterwaartse beweging kwam en mijn houding in een dergelijke positie was dat het té laat was om nog de leuning vast te grabbelen. Hierdoor viel ik pardoes op de dozen, in afwachting zijnde van upstairs te gaan, ik mijn weg downstairs verder zette met een salto en een harde klap op mijn achterhoofd op de marmeren trap tussen één en gelijkvloers. Helemaal versuft zat ik daar ettelijke treden lager te zitten suffen en puffen. Nauwelijks beseffend dat mijn acrobaten stoten niet meer dezelfde zijn wat ze ooit geweest zijn, merkte ik bloed aan mijn handen. Over de vaat hangende besefte ik dat het bloed van mijn hoofd kwam gedruppeld. Even kalm blijven en mijn verder leeglopende hoofd laten werken: wie kan me het snelst verzorgen? ... Zes uur, dan zal Dirk, collega-gebuur-medefietser, wel thuis gekomen zijn. Zijn snelle reputatie alle eer aandoende stond Dirk enkele minuutjes later in de gang, nam een foto van de wonde en besloten we dat dit dokterswerk wordt.
Door de naaikwaliteiten van mijn huisartse is mijn kalende achterhoofd is nu bewoond met vier extra sprietjes
Ik zit nog niet op de fiets en heb er al een valpartij opzitten om U tegen te zeggen. Sinds vrijdag kwam er nog bij dat ik bij één van de nog vrij van schade zijnde ribben een hevige weerbarstigheid voelde. Deze zal me de volgende week nog stevig opspelen! Dan maar mijn reeds veelgebruikte oude getrouwe steuncorset aangetrokken om de pijn te verlichten en wat ondersteuning te genieten. (Van ondersteuning gesproken, reeds de link onderaan aangeklikt? Deze brengt je naar het project waaraan ik mijn fietsproject gelinkt heb).