We stappen over naar Polarsteps

Beste vrienden, sympathisanten,
Op een fietsreis word je zo opgenomen en ingepakt met de gebeurtenissen van de dag dat deze dik gevuld zit. Ik had het goede voornemen om geregeld mijn blog bij te werken, echter en met het schaamrood op de wangen moet ik bekennen dat ik deze belofte niet kan naleven.
Maar geen nood voor zij die mijn reilen en zeilen wensen te volgen, er is een mooi alternatief in de vorm van Polarsteps. Hier kan je mijn dagelijkse route volgen met  foto's en verhalen van de mooiste plaatsjes en gebeurtenissen aldaar. Ondertussen ben ik een kleine 4 maanden onderweg en in het noorden van Denemarken beland
Om me te volgen Google je  en zoek je me op via de naam " Dwars door Europa".

Rush, Rush, Rush!

Twee tracks, op de gps, willen niet ingeladen worden. Dat is Balen. Wat zoeken op Gpsies voor de ene teack en eentje  uittekenen. Opnieuw nachtwerk. Zaterdag vroeg uit de veren. Er ligt reeds veel klaar maar er moet nog veel gesorteerd worden. De rib speelt me op, zuchten en de pijn verbijten. Na 18u 's avonds komt er eindelijk zicht op een einde in mijn sorteerwerk. Die val van de trap maakt dat ik het nog niet kan aftrappen zoals gepland (dichterlijke vrijheid). Hoe dan ook wil ik voor vertrek zeker nog een bezoek brengen aan tante. De jeugdherberg van Luik wordt afgebeld nadat ik een plaats gereserveerd heb in de jeugdherberg Breughel te Brussel. Een aap slingert zich pas naar een andere boom wanneer hij eerst een tak van die andere boom vast heeft hé.
Van bezoek bij tante stap ik op de trein te Heizeide met het voordeel dat dit klein stationnetje een verhoogd perron heeft. Het veel groter station van Opwijk, met wel drie sporen en een uit de jaren stilletjes Leirekens route kruising, heeft dat niet. NMBS logica! tot zover je het woord logica kan terugvinden in het NMBS woordenboek.
Volledig exhausted* meld ik me aan aan de receptie, waar ik meteen mijn ijsbreekers capaciteiten boven haal door aan te halen dat hun medewerker "Sjoewie" een pelgrimsvriend is. Het maakt dat ik een helpende hand krijg met de verhuis van mijn zes fietstassen.
*fiets op slot leggen maar de sleutels aan het slot laten hangen, smartphone zoek,...

Met een "waarom neemt die zelfkastijder niet het vliegtuig" blik wordt ik In Brussel-zuid, de Midi, gevraagd of ik wel een Thalys ticket wens. Lap, nog niet goed wakker en ik verlaat meteen het domein der snelle jongens.
Aan het voor "Jan met de fietshelm" loket kan de ambetantenaar niet overweg om me een fietsticket uit te printen. Na veel getokkel op het klavier komt er uiteindelijk een fietsticket uit de printer gerold. Die vier euro dat het ticket kost is al opgesoupeerd aan "welkeverdomdekodemoetikhierweeringevenarbeidsuren". Met mijn geoefende truck om met een bepakte fiets van 50kg de roltrappen stijgen geraak ik ongedeerd op het perron waar net de trein naar Luik binnenrolt. Met een gewichtheffersschreeuw hijs ik mijn hebben en houden in de wagon.
Van Hedwig kreeg ik enkele dagen terug een gouden tip: een alternatief om vliegtuigloos te reizen kan ja "Blablacar" raadplegen. Ik dacht meteen dat hij er mee aan het lachen was, "eerst Blablacar en dan Boemboemcar" ! En inderdaad, op deze app vond ik mijn vervoer dat me om 9u aan het station van Luik Guillemin zou komen ophalen en me om 1:30u in de morgen te Barcelona aan mijn hostel zou afzetten.

Op het eind van de twintigste eeuw werd duidelijk dat de hogesnelheidstreinen een specifieke infrastructuur vergden, met even grote investeringen in de sporen als in de stations. Langs de hogesnelheidslijn tussen Brussel en Keulen is Luik een belangrijk hsl-station.
Na een internationale wedstrijd werd het project van de bekende architect Santiago Calatrava gekozen. En als het van een Santiago komt dan is het zeker ok! Calatrava's ontwerpen hebben de naam spraakmakend te zijn. De kostprijs was dan ook navenant (445 miljoen euro) dus een pak minder dan de gesubsidieerde luchthavens en hun belastingvrije voordelen op tickets en kerosine.  Indien je 10euro tax, de prijs aldaar van twee koffietjes, op elke vleigtuigpassagier vraagt mag je jaarlijks met overschot een nieuwe Liège Guillemin bouwen.

Over de 16u durende lange rit kan ik kort zijn: leuke babbels met Annabel met haar twee grote honden aan 40kg het stuk, verschrikkelijke muziek (of zoiets dat er moet voor doorgaan), een zitplaats dat me uit een ver verleden doet denken aan lage kost vliegtuigreizen, in een gedradbraakte toestand in en uitstappen, de seniora die bij afwezigheid van Annabel een anti-honden geurtje rondspuit, bellen naar het hostel om te melden dat ik alsmaar later zal toekomen en te moeten horen dat mijn fiets niet welkom is binnen het hostel,... Samengevat mag ik zeggen dat vervoer mét fiets een aangename beproeving is.

Na het zoveelste korte nachtje op rij ga ik mijn fiets opzoeken bij de Blablacar bestuurder. Fietsen in Barcelona city? Een aangename verrassing. Hallo Pascal Smet, kijk even naar deze foto ter inspiratie. 

Op de middag heb ik met mijn tweede-naam-genoot "Gustavo" afgesproken. Samen met Eli(sabeth) was dit Colombiaanse koppel één van mijn fantastische ontmoetingen op de camino van vorig jaar. Hij bood me een oplossing aan om mijn fiets te stallen, in de douches van het surfhouse van zijn werk, wat ik op dat moment nog niet in de gaten had maar de dag nadien maar al te meer. Toen ik mijn fiets ging opzoeken en ik stoemelings de douches binnen sloop, je kan het al raden zeker, stond er een dame te douchen. Na mijn fiets, met het hoofd weggebogen, los gemaakt te hebben en een aantal Lo sientos uitgekraamd te hebben ben ik nog wat gaan sleutelen voor mijn grote trek.

In de voormiddag was er een Sagrada Familia bezoek gepland, het meesterwerk van een onder de tram gesukkelde Antoni Goudi. Hier beleefde ik een uit de kosmos gestuurde camino magic beleving. Het is een beetje te persoonlijk om dit hier neer te pennen, bel me gerust eens om het hele verhaal te horen.

Ook ik heb hier de Aziaat uitgehangen.

De laatste avond zijn we in de wijk van Gustavo en Eli op mijn in rasse schreden naderende verjaardag tapas gaan eten. Wat een eenvoudige en gezellige mensen waarmee ik veel gemeen heb, ook al zijn hun roots van de andere kant van de wereld.

Gustavo en Eli waren serieus verwonderd over mijn belevenis en de samenhang tussen mijn meerdere Camino's

Circus artiest doet de Salto, maar niet mortale

Het waren drukke tijden voor D-day. Een tweetal weken voor mijn vertrek kwam er een vriendelijke meneer aan de deur bellen, neen, het was niet de belastingsontvanger. Seva had een papiertje meegekregen van een nóg vriendelijkere meneer met de vraag of ik tijdens mijn afwezigheid zijn gezin wou huisvestigen, en dit voor enkele overbruggingsmaanden. Gezien ik graag opbied in vriendelijkheid kon ik zeker niet weigeren. Dit betekende wel alle hens aan dek én een tandje bijsteken. Dat laatste was geen probleem want Jos de tandarts had me er net twee nieuwe prothese tanden bij geplaatst.

Maaien, snoeien, schuren, kuisen, opruimen, dweilen, herstellen... opzij opzij, maak plaats,  maak plaats. De alternatieve training op wat komen zou. Vele spullen moesten naar hogere regionen verhuisd worden. En laat dit nu net de stok in mijn wiel geweest zijn die mijn uitgestippelde planning in de war stuurde. De zoldertrap is niet meteen één van de stabielste, en ook ik niet, in combinatie van beide factoren maakte dat ik in een achterwaartse beweging kwam en mijn houding in een dergelijke positie was dat het té laat was om nog de leuning vast te grabbelen. Hierdoor viel ik pardoes op de dozen, in afwachting zijnde van upstairs te gaan, ik mijn weg downstairs verder zette met een salto en een harde klap op mijn achterhoofd op de marmeren trap tussen één en gelijkvloers. Helemaal versuft zat ik daar ettelijke treden lager te zitten suffen en puffen. Nauwelijks beseffend dat mijn acrobaten stoten niet meer dezelfde zijn wat ze ooit geweest zijn, merkte ik bloed aan mijn handen. Over de vaat hangende besefte ik dat het bloed van mijn hoofd kwam gedruppeld. Even kalm blijven en mijn verder leeglopende hoofd laten werken: wie kan me het snelst verzorgen? ... Zes uur, dan zal Dirk, collega-gebuur-medefietser, wel thuis gekomen zijn. Zijn snelle reputatie alle eer aandoende stond Dirk enkele minuutjes later in de gang, nam een foto van de wonde en besloten we dat dit dokterswerk wordt.
Door de naaikwaliteiten van mijn huisartse is mijn kalende achterhoofd is nu bewoond met vier extra sprietjes
Ik zit nog niet op de fiets en heb er al een valpartij opzitten om U tegen te zeggen. Sinds vrijdag kwam er nog bij dat ik bij één van de nog vrij van schade zijnde ribben een hevige weerbarstigheid voelde. Deze zal me de volgende week nog stevig opspelen! Dan maar mijn reeds veelgebruikte oude getrouwe steuncorset aangetrokken om de pijn te verlichten en wat ondersteuning te genieten. (Van ondersteuning gesproken, reeds de link onderaan aangeklikt? Deze brengt je naar het project waaraan ik mijn fietsproject gelinkt heb).

Nog steeds op zoek naar fietsvervoer

Ondertussen nog steeds geen geluk bij het zoeken naar een aards vervoermiddel om mezelf én mijn fiets samen in Noord-Oost Spanje te vervoeren. Gratis via TGV, maar dan moet je de fiets wel in een pralinedoos van het formaat 1Kg zien te plooien. Zie je me ook al enkele malen sleuren met die doos én vijf fietstassen tussen perron 3 en 23 ? zo een karretjes als op de luchthavens heb ik in Brussel-Zuid (de Midi) of Paris Nord nog niet opgemerkt. Het zijn fietstoeren, en nog geen meter gefietst.
Via de lucht-optie zou dit probleem in 10 minuten opgelost kunnen worden,  .. maar de lucht wens ik vrij te houden voor vogels.
"Ga eens op café, bij de duivenmelkers!" gaf kinesist Bart me deze morgen als een zéér interessante tip mee. "Ja maar vanaf Barcelona vliegen de 'duihuihoeioeihuiven' nog niet in dit seizoehoeihoen" was de repliek van een duivenmelker onder pijnlijke massage. Al mijn hoop ligt nu bij de treinreiswinkel.nl. "Voor een fietsreis leuk en fijn moet je bij de Hollanders zijn" !

De voorbereiding

"The American Dream"

Eerst was er de "American Dream", maar gezien vliegen voor vogels is en ik maar geen boot vond om de plas over te varen, opperde ik het idee om "Dwars door Europa" te fietsen. Het is hier ook goed, om niet chauvinistisch over te komen, beter zelfs; goed eten, lekkere dranken, heel wat historische plaatsen, én hier valt geschiedenis te rapen. Ik troost me met het idee dat we binnenkort elektrisch zullen vliegen en dan importeer ik wel ten gepaste tijde mijn  Amerika tracks in de Garmin fiets-gps.
Dan maar meteen aan de slag met Europese fietsroutes aan elkaar knopen. Een moeilijke keuze want zo goed als de helft van Europa is een bewegwijzerde fietsroute. De "Eurovélo" routes trokken mijn aandacht en zo liet ik in Basecamp alle remmen los om mijn zes maanden loopbaanonderbreking te vullen met tracks.
Zon en licht, zeggen de dokters, ja dat heb ik nodig. Denken we dan niet meteen aan Spanje? Want in dit grijze winterland ga ik deze natuurformule niet direct opgelost krijgen. Dan trek ik maar meteen naar Barcelona.
Als ecologisch reiziger een Bus- of treinreis combineren mét een Trekkingfiets is een nog straffere wiskundige formule dan Einstein ooit kunnen bedenken heeft. Ondertussen ben ik reeds weken aan het mailen en bellen. Jongen toch, waarom niet gewoon een lage kost vliegtuigticket kopen, amper tien minuutjes werk, maar dan werp ik meteen mijn CO2 spaarvarken in de vuilnisbak.. 

De Santos aan een laatste test onderworpen, en mezelf ook natuurlijk.

Deze staat helemaal in orde voor de start.